Η ποίηση δεν ανήκει σ’ αυτούς που τη γράφουν αλλά σ’ αυτούς που την έχουν ανάγκη

Ένα από τα ερωτήματα που εγείρονται κάθε φορά 
που κάποιος γράφει λίγους στίχους είναι αν αυτό που γράφει είναι ποίηση ή όχι.
Στο βιβλίο του «Εκλογή Ποιημάτων» ο Λόρκα λέει για την ποίηση.
«Μα τι να σου πω για την ποίηση; Τι να σου πω γι'  αυτά τα σύννεφα, γι' αυτό τον ουρανό;
Να τα κοιτάζω, να τα κοιτάζω, να τα κοιτάζω και τίποτ' άλλο.
Καταλαβαίνεις πως ένας ποιητής δεν μπορεί να πει τίποτα για την ποίηση ας τ' αφήσουμε αυτά στους κριτικούς και τους δασκάλους. Μα ούτε εσύ, ούτε εγώ, ούτε κανένας ποιητής δεν ξέρουμε τι είναι ποίηση»
Ούτε και εγώ ήξερα και ούτε ξέρω τι είναι ποίηση
αυτό που κάνω είναι να γράφω  σ' ένα κομμάτι  χαρτί ότι περισσεύει απ’ την ψυχή μου.
Φίλοι και γνωστοί όλα αυτά τα ονόμασαν ποίηση.
Ένα άλλο ερώτημα είναι το αν  θα πρέπει να βγάλεις στο κοινό αυτά που γράφεις αν θα πρέπει να τα δημοσιεύσεις.
Ένας άλλος μεγάλος ποιητής ο Πάμπλο Νερούντα έλεγε.

«Η ποίηση δεν ανήκει σ’ αυτούς που τη γράφουν
αλλά σ’ αυτούς που την έχουν ανάγκη»

Υπάρχουν άνθρωποι σήμερα που έχουνε ανάγκη την ποίηση
σ’ αυτόν τον κόσμο τον πεζό;
Ίσως λίγοι αλλά υπάρχουν.
Άνθρωποι που έχουν ανάγκη να δραπετεύσουν απ’ την ανία
του ρεαλισμού και της λογικής.

Άνθρωποι που θέλουν να ζήσουν τ' όνειρο να γευτούν παράδεισο 
όπως λέει και η αξιόλογη ποιήτρια Μαρία Πεπικίδου.

«Ίσως μια μέρα καταφέρω ν' αγγίξω χώμα
απ' τη γη του παραδείσου
φτάνοντας στην ουτοπία!!! »

Λογικοί ή ονειροπόλοι ποιητές ή μη, καλώς ορίσατε στο ταξίδι μου
στους ουρανούς της ποίησης.

Γιάννης Παππάς: Συγγραφέας ποιητής.